Είδα για πρώτη φορά το Beneath a Steel Sky τη δεκαετία του ’90 και μετά από 34 χρόνια είπα να παίξω την συνέχεια.

Το παιχνίδι ξεκινά δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα του πρωτότυπου με τον ίδιο πρωταγωνιστή (Robert Foster), που ζει με μια φυλή στην απέραντη ερημιά (γνωστή ως gap), έξω από την Union City. Μετά την απαγωγή ενός παιδιού από μια παράξενη μηχανή που μοιάζει με αράχνη, βρίσκεστε και πάλι στην εταιρική μεγαλούπολη αναζητώντας απαντήσεις.

Η γενική εμφάνιση του παιχνιδιού λειτουργεί καλά για να διατηρήσει το πνεύμα του πρωτότυπου παιχνιδιού ζωντανό. Τα γραφικά σε στυλ καρτούν θυμίζουν μερικά από τα παιχνίδια της telltale και ακολουθούν πολλά από τα παραδοσιακά point and click adventurer. Αντί να μετακινείτε έναν κέρσορα στην οθόνη, οι παίκτες παίρνουν τώρα τον άμεσο έλεγχο του Foster. Καθώς αυτός κινείται στο τρισδιάστατο περιβάλλον, εμφανίζονται σημεία ενδιαφέροντος που μπορούν να αλληλοεπιδράσουν μόλις πλησιάσετε αρκετά. Είναι λίγο πολύ το σύστημα που έχουμε συνηθίσει από τα πολλά 2D point and click παιχνίδια που έκαναν το άλμα σε 3D κόσμους, και λειτουργεί αρκετά ικανοποιητικά.

Εκτός από τη γενική περιπλάνηση και τη συλλογή αντικειμένων, το κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι το στοιχείο του hacking. Τα περισσότερα από τα πράγματα που εμποδίζουν την πρόοδό σας πρέπει να τα πειράξετε για να τα κάνετε να κάνουν αυτό που θέλετε. Αυτό γίνεται με τη μορφή μετακίνησης σχημάτων σε μια εικονική πλακέτα κυκλώματος. Για παράδειγμα, ορισμένες μηχανές θα έχουν οδηγίες όπως «Refill» ή «Empty» γραμμένες μέσα σε ένα σχήμα όπως ένας κύκλος ή ένα διαμάντι. Η εναλλαγή του ίδιου σχήματος μπορεί στη συνέχεια να αλλάξει τη συμπεριφορά της μηχανής. Μεγάλο μέρος του παιχνιδιού αναλώνεται στην προσπάθεια να βρεθούν οι μηχανές με τις σωστές εντολές που θέλετε να ανταλλάξετε σε απόσταση μεταξύ τους.

Ο γενικός σχεδιασμός των παζλ είναι καλός, αν και ζορίστηκα σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού , αλλά ίσως στερείται λίγη από τη μαγεία του πρωτότυπου παιχνιδιού. Οι διάλογοι και οι χαρακτήρες όμως είναι εξαιρετικοί καθ’ όλη τη διάρκεια. Το χιούμορ λειτουργεί και το παιχνίδι κινείται ομαλά μεταξύ της σκοτεινής σάτιρας και της κωμωδίας, πράγμα που σημαίνει ότι τίποτα δεν είναι ποτέ πολύ σοβαρό ή πολύ σκοτεινό για την ιστορία που αφηγείται.
Το σημαντικό είναι ότι δεν αφαιρεί τίποτα από το αρχικό παιχνίδι και στέκεται από μόνο του ως μια ολοκληρωμένη εμπειρία που οι οπαδοί τόσο οι νέοι όσο και οι παλιοί θα απολαύσουν απεριόριστα.
Στον τεχνικό τομέα αντιμετώπισα ένα bug που κόντεψε να μου χαλάσει το progress 8 ωρών αλλά ο θεός του gaming και 1 autosave με έσωσαν. Αν ασχοληθείτε να κάνετε manual save σε τακτά διαστήματα.